Mijn oma
12 juli 2018 - Curaçao, Nederlandse Antillen
Mijn oma is 98 jaar. Toen zij 90 werd, was ik 23 en van de vier opa's en oma's waar ik mee begon, had ik alleen deze nog. Ik besloot een ochtend per week tijd vrij te maken en elke week een bakkie te gaan doen. Gewoon een uurtje verplicht op je kont zitten. Want wie weet hoe lang ze er nog zou zijn? Behalve een koekje en het dropje als je wegging, was er nog een bijkomend voordeel: mijn oma is namelijk prima gezelschap. En de leuke ooms en tantes die ik daar trof ook.
Het is zo'n oma die jou opbelt als ze je had verwacht maar je kwam niet langs. Die er graag piekfijn uitziet, en het niet leuk vindt dat je langskomt wanneer haar haar in de krullers zit. Ze is klein en grijs, verzamelt het liefst zo veel mogelijk visite, is altijd in je geïnteresseerd en heeft lang volgehouden dat ze alles nog zelf doet. Een echte, trotse oma.
Ik weet nog dat Marin een maand of twee was. Het was tijd voor de lunch en ik bracht haar naar de eetzaal. Dus in de rolstoel, een lachende Marin op schoot. We moesten van haar wel een extra rondje door de eetzaal rijden zodat ze zeker wist dat niemand haar gemist kon hebben. En oma lachen en zwaaien. De intocht van sinterklaas was er niets bij.
Toen ik vertelde dat we naar Curaçao gingen, vond ze dat niets. Drie jaar! Wie wordt er nou 101? We spraken af dat we in jaren zouden denken, want wij komen na elk jaar even terug naar Nederland. Maar ook een jaar bleek te lang.
Luuk & Norah: "Waar moeten alle ooms en tantes straks koffiedrinken?"
Ze heeft 2x mn buik zien groeien, de kinderen flesjes- en later handjes en kusjes gegeven. We hebben vorige week nog gezellig gekletst via Skype. En nu gaat ze dood. En zijn wij hier. Verdomme.
Het is zo'n oma die jou opbelt als ze je had verwacht maar je kwam niet langs. Die er graag piekfijn uitziet, en het niet leuk vindt dat je langskomt wanneer haar haar in de krullers zit. Ze is klein en grijs, verzamelt het liefst zo veel mogelijk visite, is altijd in je geïnteresseerd en heeft lang volgehouden dat ze alles nog zelf doet. Een echte, trotse oma.
Ik weet nog dat Marin een maand of twee was. Het was tijd voor de lunch en ik bracht haar naar de eetzaal. Dus in de rolstoel, een lachende Marin op schoot. We moesten van haar wel een extra rondje door de eetzaal rijden zodat ze zeker wist dat niemand haar gemist kon hebben. En oma lachen en zwaaien. De intocht van sinterklaas was er niets bij.
Toen ik vertelde dat we naar Curaçao gingen, vond ze dat niets. Drie jaar! Wie wordt er nou 101? We spraken af dat we in jaren zouden denken, want wij komen na elk jaar even terug naar Nederland. Maar ook een jaar bleek te lang.
Luuk & Norah: "Waar moeten alle ooms en tantes straks koffiedrinken?"
Ze heeft 2x mn buik zien groeien, de kinderen flesjes- en later handjes en kusjes gegeven. We hebben vorige week nog gezellig gekletst via Skype. En nu gaat ze dood. En zijn wij hier. Verdomme.
Heel veel sterkte.
Wat verdrietig dat jullie nu daar zijn en je hart en je verstand hier..
Dan is afstand echt een kl*te ding..
Hoe mooi dat je de tijd die je hebt gehad met haar, genoten hebt, met elkaar.. pure rijkdom! Sterkte mop!! 😘
Jullie hebben veel mooie herinneringen gemaakt. Veel sterkte
Wat mooi geschreven 😢
En weet dat oma zeer gelukkig was met jullie bezoekjes, naar jullie uitkeek en zeer blij werd van de kleine ukken 😘
Heel veel sterkte!