Het vertrek

Over 2 jaar gaan we.
Over een half jaar gaan we.
Shit, we gaan over 2 maanden al!

Na een chaotische, maar kort en krachtige voorbereiding was het weekend voordat we vertrokken bijna alles geregeld; de container met onze huisraad voer ondertussen op de Atlantische Oceaan, de overdracht van ons huisje was achter de rug, een map met belangrijke opgevraagde papieren was samengesteld en de koffers waren gepakt. Nu de handbagage nog. En de auto verkopen. Naja, iniedergeval de handbagage...

Via een geweldig feest hadden we 2 weken voor vertrek van iedereen afscheid genomen. Toch hadden we het laatste weekend nog veel aanloop van vrienden en familie. Leuk! Helemaal niet zo emotioneel en zwaar beladen. Probeer maar eens te beseffen dat je 3 jaar weggaat. Dat lukt je niet. Gelukkig maar.

En toen ineens stond om 6u 's ochtends de Schipholtaxi voor. Drie slaperige kids, 3 autostoeltjes, 10 koffers en 5 stuks handbagage inladen en gaan. Gelukkig stond Fam. Marchal ons op Schiphol op te wachten om te helpen uitladen en alles naar de incheckbalie te slepen. Dit was met recht een verhuizing te noemen!

Na veel gezoen (ook met Bob en Yvo die ons kwamen uitzwaaien) op weg naar de paspoortcontrole. En de gate. Overal vertraging en als allerlaatste betraden wij het vliegtuig. Hoefde we daar tenminste niet te wachten😊
Bye bye Nederland, bondia Morena Resort, ons thuis voor ieder geval de komende 3 weken.

Had ik het, als ik nu terugkijk, ook zo gedaan?
Het meeste wel. Freek en ik zijn ook onder druk een goed team.
Ik had dan alleen onthouden waar ik mijn zonnebril had gedaan. En Luuk zijn tandenborstel. En mijn ouders nog extra bedankt voor feit dat we weken aan de Spinel mochten wonen. En misschien iets beter opgeruimd daar😅
Maar verder, nee. Dit paste bij ons. Ik hou wel van een beetje chaos. Maar kijk ook uit naar een iets rustigere periode. We hebben er zin in! Liefs, Sanne