Twee weken

We hebben net als de rest van de wereld met verbazing de abortusdiscussie in Amerika gevolgd. Wat veel mensen niet weten is dat in Curaçao het plegen van abortus ook illegaal is. Curacao, een deel van het Nederlands Koninkrijk! Officieel staat er 6 jaar gevangenisstraf op de uitvoering, maar sinds 1999 heerst er een gedoogbeleid. Bij 1 op de 10 huisartsen kun je terecht. Voor minimaal 300 gulden, cash. Ik weet dat, want ik heb het hier laten doen. In ons eerste jaar. En dat was allemaal nog niet zo gemakkelijk. Laat staan wanneer je hier vandaan komt en je het geheim wilt houden. Of geen geld hebt.

Veel tieners gebruiken geen anticonceptie. Voornamelijk vanwege de slechte voorlichting. "Condooms gebruik je toch alleen bij hoeren? En jij bent toch geen hoer?" Ook is anticonceptie duur en durven meisjes er niet aan te beginnen omdat hun moeder bijvoorbeeld niet weet dat ze sexueel actief zijn. Als er dan een zwangerschap komt, is er niet altijd geld voor een abortus. Er zijn hier dus heel veel tienerzwangerschappen. Gevolg voor de jongen: weinig. Hij hoeft de baby niet te erkennen, laat staan alimentatie te betalen. Gevolg voor het meisje: veel schoolverlaters, of opa en oma's die de zorg dragen. Om maar niet te spreken over de complicaties door het missen van nazorg, het nemen van giftige drankjes om de zwangerschap vroegtijdig te beëindigen en de gevolgen voor de meisjes die uit schaamte door hun familie uit huis worden gezet. Echt een voorbeeld om te volgen. Goed bezig, Amerika...

Ondertussen hebben wij de afgelopen tijd bijna onze hele inboedel naar Casa Banana verhuisd, verkocht, weggegeven of is kapot gegaan. Freek en ik slapen nu op matrassen op de grond, we hebben binnen al weken geen bank meer staan, en ook de kasten zijn 1 voor 1 vertrokken. Ons bijna lege huis zorgt ervoor dat het niet meer echt als thuis voelt. Maar we kunnen nog steeds niet bevatten dat de 4 jaar er bijna op zitten. Dat we gaan, en niet meer terug komen. Freek's aflosser is gearriveerd, en Freek moet tot een paar dagen voor vertrek ook volle bak knallen. Ik ben nog steeds druk met Casa Banana. De dagen zijn gevuld en vliegen voorbij!

De overdrachten van school zijn binnen. De kids hebben echt prima rapporten. Toch fijn om bevestigd te krijgen dat het leven op Curaçao geen negatieve gevolgen heeft gehad op hun ontwikkeling. Mocht het later nog fout gaan, kunnen we dit helaas niet de schuld geven😉 

Vanmorgen hebben we een begin gemaakt met het inpakken van de koffers. We mogen met 10 koffers en 5 stuks handbagage terugvliegen; er staan nu 2 koffers klaar voor vertrek. 9 juli vliegen! Gek, het voelt nog steeds alsof we op vakantie gaan 🙈

Liefs,
Sanne

Luuk, 7 jaar:
"Ik heb zin om naar Nederland te gaan, ik wil sneeuw zien!"

Norah, 7 jaar:
Ik kom Norah tegen op de overloop sochtendsvroeg. Lekker geslapen Noor? "Ja, maar ik heb wel 3x gespuugd vanmorgen." En ze loopt weer naar bed.

Marin, bijna 5,5 jaar:
"Ik ben jouw baby nevelpanter en je baby flamingo en je baby panda en jij bent altijd mijn mama, oké?"

"Mama, in Nederland zijn toch geen heuvels? Want ik kan nog niet zo goed een berg op fietsen met mijn kleine beentjes."